Zoals sommigen onder u wel weten, woon ik op de Muide in gent, da's de havenbuurt, eigenlijk is de Muide zelfs een eilandje tussen de dokken, waar je alleen via twee bruggen naartoe kunt. Nu is de Muide nog een van de laatste echte volksbuurten in Gent. Dat staat vol sociale woningen, daar zitten ook heel veel allochtonen, een paar johnny's en een handvol artiesten of would-be artiesten en daar wordt al eens lelijk gebatterd rond verkrotte huizen. Maar echt wel een schitterende buurt, en elk jaar zijn er Muide-feesten, zijnde een weekend lang allerhande activiteiten. Van't weekend was' t weer zover, en 't was de max. Gisterenavond was 't beach party, de hele dag. Ze hadden een strand aangelegd met wat strandstoeltjes en een zwembadje in' t midden en pinten en cocktails etc. Schitterend. overdag kwam La Esterellla daar zingen, en dan was er een krachtpatser uit Koerdistan die moto's tegenhield met zijn tanden en kamions over zijn pens liet rijden, en 's avonds vuurwerk en fuif. De hele dag werd aan mekaar geklapt door een gast van oostende die zich in Jezus had verkleed en ronduit hilarisch was, door telkens droge zevers te verkopen, en om de tien minuten dezelfde droge klucht te vertellen. (lees met vrije radiostem-intonatie en rollende huig-R:) "Tijd Voor een moppppeeeuuuuuhhhh. Er was eens een manneeeuuuuuhhhh, en die ging naar de Stock Americaineeeuuuuuhhhh. En hij vroeg aan de bevallige cassièreeeuuuuuhhhh, mevrouw, verkoopt u ook Camouflagepakkeneeeuuuuuhhhh? Waarop de dame zei: ja, maar ik vind ze nu nieteeeuuuuuhhhh". In 't begin draaide iedereen met zijn ogen als hij die klucht nog maar eens vertelde, maar op de duur stond iedereen mee te brullen "JA, MAAR IK VIND ZE NIETEEEUUUHHHH!" Geniaal! tijdens 't vuurwerk gaf hij alle pijlen een naam op -a. "En dat is de flegmaaaaaaaa. En nu de Sperrrrrrrrr (lange huig-r)maaaaaaaa! en de (even ingehouden spanning pauze) Vulvaaaaaaaaaaa! en de smegmaaaaaaa! etc. Echt hilarisch. Iedereen stond daar al redelijk zat suggesties te doen en mee te brullen en te gieren van 't lachen, ik niet in het minst. Wat later begonnen we "over 't water lopen" te scanderen voor Jezus, waarna hij in het bad werd geflikkerd. Om maar een beetje de sfeer te scheppen. Nu goed. Ik ben dus al redelijk zat, als in de buurtloods nog een film begint (hilarische film, "mon oncle", het vervolg op "les vacances de monsieur Hulot"), en tegen dat die gedaan is, ben ik goed gezegend, in die mate dat ik niet meer wil gaan slapen, maar zware drankzucht krijg. Mijn kameraden niet, die willen naar huis. Dus wat doe ik, ik ga naar een cafe in de buurt, De Viking. Marginaal tot en met, er speelt geen meziek, maar er zit wel een zatte slekkevette madam te zingen, ze hebben geen bier meer maar wel nog Tuborg, er staat een medamtje van een jaar of 40 met scheve tanden achter de toog, die van zodra ik mij neerzet komt zeggen dat ze jarig is, waarop ik haar met veel bravoure een paar piepers geef, muil als ik ben, maar gelukkig ben ik wel nog nuchter genoeg om van onderwerp te veranderen als ze me vraagt te raden hoe oud ze is geworden, en haar moeder zit strontzat te kettingroken aan de toog, en iedereen op de mond te kussen (de madam is waarschijnlijk een eind boven de 70, of zo ziet ze er althans uit) en probeert bij mij hetzelfde nadat ze een minuut of tien in 't plat gelald zattemansgents vanalles tegen mij heeft zitten uiteendoen waar ik geen zak van begreep, maar wat ze wel voldoende vindt om te besluiten dat wij een band hebben die hecht genoeg is om mekaar volmonds te kussen, en terwijl probeert ze ook de Turk met de grote moes binnen te doen die naast mij zijn best doet om in de broek van haar jarige dochter te geraken. Maar ik word gered door de bel, want 't is al een gat in de nacht, en de dochter besluit godzijdank te sluiten. Maar ik heb de smaak te pakken, en ik begeef mij naar hetvolgende, nog marginaler café. Het soort waar op kapotte biljarts bier wordt gesturt en assen gemoost, maar waar met meer serieux wordt gespeeld dan in de snooker-wereldkampioenschappen, en zo ontdek ik, ook het soort café waar de vissers naartoe komen. En de oude zakken die net als ik buitengeborsteld zijn in de Viking, want daar zit Rogeetje, daarnet nog naast mij aan de toog in de Viking (alwaar hij niks tegen mij gezegd heeft, maar wel af en toe bemoedigend en berustend op mijn schouder klopte) breed lachend naar mij te grijnzen. "Edde uuk nog geen goesting um nor hois te goan?" Dus ik zet mij weer naast Rogeetje, die gezwind verder zijn pint in stilzwijgen uitdrinkt en mij daarbij af en toe bemoedigend en berustend op de schouder slaat. Maar ondertussen zie ik aan de toog een strontzat heerschap in' t russisch bezig. Nu hoop ik deze zomer naar Moskou te gaan, dus ik dacht, ik kan alvast eens kennis maken met een Rus. Kan nooit kwaad. Bovendien dient u te weten dat ik een tijdlang met een meisje ben samengeweest dat Slavische talen stueerde, en dat mij een paar zinnen Russisch had geleerd. Nu uiteraard bevinden die paar zinnen zich in de geliefden-sferen. Dus ik ga naar die mens, ik sla hem vakkundig op zijn schouder zoals ik van Rogeetje had geleerd, en ik zeg tegen hem "oe tjebja krassivie glaza" wat zoveel betekent als "je hebt mooie ogen". Waarop hij tegen mij in 't russisch begint, hele verhalen, over Poetin en Gorbatsjow en zijn vrouw en zijn kinderen, maar ik begreep er geen snars van, maar ik knikte enthousiast en sloeg hem bemoedigend en berustend op de schouder, waarbij hij telkens een beetje van zijn pint op zijn broek sturtte, en ik antwoordde in het platste West-Vlaams met verhalen over frituren en pistolets met maanzaad en over polifilla (hele goeie plamuur stopverf) en de hond van Emmy die Lola heet, en we verstonden mekaar. En dan dronken we nog ene en ik zei "nazdarovje", zijnde santé in' t russisch, en hij was weer vertrokken, en hij ging zo op in zijn vertellementen dat hij van zijn stoel sprong en hij begon hevig te gesticuleren en hij greep naar zijn buik en zijn keel, en hij sprong omhoog en zakte op zijn knieën en gooide zijn handen ten hemel, en hij maakte zich kwaad en hij werd weemoedig, en ondertussen klopte ik hem op de schouder en vertelde hem over de markt van kortemark met zijn godgeklaagde bloembakken, en over koptelefoons en join-de-culassen, en dan zette hij zich weer aan de toog en liet zijn hoofd hangen, lichtjes van nee schuddend. En ik zei tegen hem "ja ljoeblijoe tjebja", wat wil zeggen: "ik zie je graag", en hij embrasseerde mij op zijn russisch, zo langs weerskanten, en ik wist dat ik weer een vriend had, en ik wankelde voldaan naar huis. Dat was mijn gisteravond. En nu heb ik een kop als een biet.
